Czym jest alkoholizm?

„Choroba alkoholowa”, „alkoholizm” „uzależnienie od alkoholu” – zaburzenie to niejedno ma imię. Wiąże się jednak z jednym podstawowym czynnikiem – substancją psychoaktywną wprowadzaną do organizmu osoby uzależnionej. Alkoholizmem nazywa się okresowe picie alkoholu, w celu uzyskania korzyści psychicznych, takich jak: odprężenie, pewność siebie, a nawet odurzenie. Podstawą tej choroby jest bowiem uzależnienie nie tylko psychiczne, ale również fizyczne i społeczne.

• Uzależnienie psychiczne to początkowo chęć napicia się alkoholu. Może przerodzić się w żądzę i przymus, który posuwa osobę uzależnioną nawet do agresji.

• Uzależnienie fizyczne – częste spożywanie danej substancji powoduje uzależnienie organizmu. Osoba uzależniona traci kontrolę nad swoim ciałem, gdyż organizm domaga się alkoholu – jako sztucznej potrzeby fizjologicznej. Zachowanie równowagi wymaga zaspokojenia potrzeby.

• Uzależnienie społeczne występuje wówczas, gdy picie alkoholu jest swego rodzaju zwyczajem w grupie, do której przynależy uzależniony.

Po czym można poznać alkoholika?

Można wyróżnić kilka cech i zachowań określających osobę uzależnioną od alkoholu. Są to m.in.:

• Zmiana tolerancji na alkohol – wypijanie coraz większych ilości, próbując uzyskać efekt upicia się lub picie mniej niż niegdyś, w przypadku gdy tolerancja na alkohol diametralnie jest zmniejszona (w późniejszych stadiach alkoholizmu).

• Objawy abstynencyjne – po odstawieniu lub zmniejszeniu dawki alkoholu można zauważyć u uzależnionego – dreszcze, drażliwość, niepokój, poty, nudności, a nawet zaburzenia świadomości.

• Koncentracja życia wokół picia – codzienne spożycie dawki alkoholu staje się rytuałem i nieodłączoną częścią dnia. Chory poświęca dużo uwagi okazjom wypicia alkoholu i jego dostępności.

• Utrata kontroli nad piciem – zaburzeniu ulega kontrola ilości wypijanych napojów alkoholowych.

• Zaburzenia pamięci – wypicie alkoholu pozostawia tzw. „dziury w pamięci”. Uzależniony nie pamięta, co robił lub traci świadomość i posuwa się do czynów, które by nie wykonał na trzeźwo.

• Nawroty po abstynencji – czasem, człowiek zaczyna zdawać sobie sprawę, że alkohol wymyka się mu spod kontroli. Zaczyna wykonywać próby udowodnienia sobie i osobom najbliższym, że ma nad tym władzę. Niestety, próby te kończą się niepowodzeniem.

Istotną cechą alkoholika jest również wyparcie uzależnienia. Osoba ta jest przekonana o tym, że problemu z alkoholem nie ma. Włącza tym samym w problem osoby najbliższe.

Czym jest współuzależnienie od alkoholu?

Silny związek emocjonalny, więzy rodzinne, wspólny majątek, posiadanie dzieci, to tylko niektóre z czynników, które powodują współuzależnienie. Relacja wiążąca alkoholika i osobę mu bliską nie pozwala jej na obiektywne spojrzenie na problem. Osoby podatne na współuzależnienie najczęściej: nie doznały pełni uczuć w dzieciństwie, wierzą w poświęcenie się dla partnera, mają niskie poczuciu wartości, są niedojrzałe emocjonalnie.

Trzeba również zdawać sobie sprawę z tego, że opisane wyżej cechy osoby współuzależnionej to konsekwencje ze związku lub relacji z alkoholikiem. Wtórnymi działaniami wobec alkoholika mogą również być: przejmowanie kontroli, opieka, przejmowanie odpowiedzialności, ukrywanie problemu, akceptacja patologicznego zachowania, zaniedbywanie siebie.

Gdzie szukać pomocy?

Warto wiedzieć, że do placówek lecznictwa odwykowego, nie trzeba mieć skierowania lub diagnozy. Leczenie alkoholizmu odbywa się również w oddziałach leczenia alkoholowych zespołów abstynencyjnych, poradniach leczenie uzależnień, oddziałach dziennych oraz terapeutycznych oddziałach całodobowych.

W zależności od nasilenia problemu warto zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu, lekarza specjalisty lub terapeuty. Jeśli uzależniony stracił kontrolę nad sobą i wykazuje zachowania np. agresywne lub wykonuje próby samobójcze, warto zgłosić się z tym problemem nawet na policję lub pogotowie ratunkowe.