Zwrot „mam depresję” jest w dzisiejszych czasach używany potocznie – a oznacza nic innego jak stan obniżonego nastroju. Bycie smutnym nie jest równoznaczne ze stanem chorobowym, jakim jest depresja, jest ona czymś więcej niż poczuciem chwilowej melancholii. Nie jest ona spowodowana tym, że zawiodłeś, nie jest słabością, powodem do wstydu – depresja jest chorobą duszy i ciała, z która można walczyć.

Depresja dotyka ludzi bez względu na wiek, płeć, narodowość, wykonywany zawód, wielu z nas cierpi na depresję. Wpływa ona na myśli, emocje, zachowania i ciało chorego – zniechęca, a nawet paraliżuje. Smutnym faktem jest to, że co czwarta kobieta oraz co ósmy mężczyzna choruje co najmniej raz w życiu na depresję.

Czy mam depresję?

Depresja objawia się w różny sposób. Istnieje jednak szereg szablonowych objawów, z którymi borykają się ludzie z depresją. Do typowych objawów należą m.in.:

• przewlekłe obniżenie, przytłumienie nastroju,

• utrata zainteresowania hobby i rzeczami, które się kochało przez zachorowaniem,

• brak energii, szybka męczliwość,

• zaburzenia koncentracji, problem z utrzymaniem uwagi,

• brak wiary w siebie i swoje możliwości,

• obwinianie siebie, poczucie bezsilności,

• brak wiary w powodzenie w przyszłości,

• myśli samobójcze lub nawet próby samobójcze,

• bezsenność, nadmierna senność,

• utrata apetytu, spadek masy ciała.

Wiele z tych objawów występuje u każdego z nas. Nie oznacza to, że wszyscy chorujemy na depresję. Z chorobą mamy do czynienia, gdy objawy te utrzymują się przez dłuższy czas. Problem pojawia się również wtedy, gdy dolegliwości te są intensywne i wpływają w znaczący sposób na nasze życie. Inne objawy, z którymi może się spotkać osoba cierpiąca na depresję to: bóle głowy, bóle mięśni, zmniejszone libido, izolowanie się, nadużywanie alkoholu, lęk, apatia. W medycynie można wyróżnić depresję lekką, średnią oraz ciężką.

Jak dochodzi do depresji?

Depresja rzadko jest spowodowana przez jeden czynnik. Można wyróżnić wiele przyczyn jej powstawania, są to m.in.:

• czynniki fizyczne – przewlekła choroba, uwarunkowania genetyczne,

• czynniki psychiczne – poczucie bezwartościowości, nieumiejętne relaksowanie się, brak asertywności, inna choroba (np. alkoholizm), problemy w dzieciństwie,

• obciążenia – zdarzenia losowe (np. śmierć członka rodziny, utrata pracy).

W zależności od sytuacji chorego, depresja może rozpocząć się gwałtownie lub być poprzedzona długotrwałym stanem depresyjnym.

Jak pomóc osobie z depresją i gdzie szukać pomocy?

W zależności od stadium choroby, depresję można leczyć w gabinetach lub klinikach. Najczęściej stosowaną metodą jest psychoterapia lub/i leki. Najlepszą formę terapii pomoże Ci wybrać lekarz rodzinny. Wizyta u specjalisty nie jest powodem do wstydu, lekarz jest osobą, która z pewnością wysłucha Twoich wątpliwości. Osoby specjalizujące się w diagnostyce depresji to również: psychoterapeuta, psychiatra i neurolog.

Pomocną dłoń możesz również otrzymać od najbliższych przyjaciół, rodziny i osób, które życzą Ci jak najlepiej – pedagoga szkolnego, nauczyciela, księdza. Jeśli jest to dla Ciebie drażliwa kwestia, możesz uzyskać pomoc dzwoniąc na numer Telefonu Zaufania.

Jeśli ktoś z osób Ci bliskich choruje na depresje, pamiętaj, że pozostawianie go samemu sobie może prowadzić do groźnych dla jego zdrowia i życia konsekwencji. Pamiętaj, że podstawą pomocy jest miłość do drugiego człowieka i pełna akceptacja.

1. Po pierwsze – rozmawiaj! Ciepło i zainteresowanie płynące z rozmowy, może sprawić, że osoba chora zmieni spojrzenie na swój problem.

2. Nie próbuj na siłę motywować do działania. Takie porady i nakazy mają zazwyczaj odwrotny do zamierzonego skutek.

3. Słuchaj, bądź delikatny, ale nie użalaj się nad osobą chorą. Osoby cierpiące na depresję oczekują równego traktowania.

4. Zaproponuj pomoc. Samo uświadomienie w problemie może zmotywować osobę z depresją do podjęcia prób walki z chorobą.